Ik kan hier allerlei zogenaamd belangrijke identiteiten opnoemen... maar daar gaat het niet om.
Wie ben ik echt...
Ik herinner mij tot op de dag van vandaag, een moment, misschien wel het belangrijkste moment in mijn leven.
In 1988 werkte ik als verpleegkundige in Afrika en een collega vroeg aan mij “wat is er toch met jou aan de hand”? Zij vroeg dit niet vanuit een oordeel, maar met werkelijke interesse. Ik schrok mij kapot, maar ik voelde wel dat ze het meende.
Zij was de eerste persoon in mijn leven die werkelijk geïnteresseerd was, voor wat ik ervaarde diep van binnen. Dit moment veranderde mijn leven voorgoed.
Terug in België ben ik in therapie gegaan, want er was wel degelijk iets aan de hand😊.
Het was ook het begin van mijn nieuwe loopbaan.
Wie ben ik echt?
Ik heb altijd al een zeer grote interesse gehad voor de diepere gevoelslagen en beweegredenen van de mens. Maar omdat ik zelf zolang leefde vanuit een staat van “functionele bevriezing” kon ik geen verbinding maken met mezelf, laat staan met de mensen rond mij.
Eerlijk gezegd, ik begreep mezelf niet. Andere kinderen, mensen hadden zoveel plezier, hadden altijd zoveel te vertellen en ik stond erbij en keek er naar…
Dit niet begrijpen, heeft mij gedreven om het tot op het bot uit te zoeken. Wat maakte dat mijn gedrag zo anders was? Van waar kwam dit chronische gevoel van hulpeloosheid dat mij van binnen altijd aan het opvreten was?
Door voortdurend zoekende te zijn, de confrontaties en tegenslagen in mijn leven aan te pakken, te werken aan mezelf, studeren, andere mensen begeleiden in hun groeiproces, kan ik zeggen dat ik mij diep gelukkig voel vandaag. Er is een innerlijke bevrijding en levensvreugde. En er is vooral veel energie en passie om te beginnen aan wat ik noem, het derde deel van mijn leven!!